Apresentação da UJC (Brasil) ao Seminário Internacional “As juventudes comunistas na vanguarda da luta contra a guerra imperialista e o ataque anti-povo do capital”

Texto disponível em Inglês, Espanhol e Grego ao final da versão em Português.

Camaradas,

Primeiramente, gostaríamos de agradecer o convite feito pela KNE para esse seminário internacional no marco do 50º Festival KNE-Odigitis. Seminários como esse, realizados nos marcos do Festival, não são apenas um momento para a apresentação da análise, da estratégia e das táticas de cada Organização Comunista de Juventude, mas caminham no sentido da construção efetiva do internacionalismo proletário, que envolve uma estratégia revolucionária comum para os comunistas do mundo todo. Também gostaríamos de saudar e agradecer à presença de cada organização que se dispôs a trazer suas posições e análises para esse espaço no dia de hoje.

Vivemos um momento terrível para a classe trabalhadora internacional e para a juventude em particular. A crise internacional do capitalismo-imperialismo, que teve seu início em 2008, não se encerrou e a burguesia tenta recuperar suas taxas de lucro no mundo todo através do aumento da exploração do trabalho. Por isso, o impacto sobre as condições da juventude trabalhadora é ainda mais brutal: é a juventude que tem os empregos mais precários, com menores salários e piores condições de trabalho. No Brasil, esses ataques tomam a forma de um novo pacote de austeridade fiscal, o Novo Teto de Gastos, implantado pelo governo Lula e pela burguesia brasileira como forma de estrangular ainda mais o orçamento do Estado e forçar à privatização de serviços públicos, especialmente saúde e educação.

Mas não é apenas dessa maneira que a burguesia internacional ameaça a classe trabalhadora: é também pela disputa entre os polos da cadeia imperialista, da sua tentativa de partilha de territórios dos quais desejam extrair recursos energéticos e mais-valor. Esse é o caso da ocupação sionista do Estado de Israel, que há quase um ano tem aprofundado sua “solução final” e tentado levar a cabo o genocídio completo da população palestina. A agudização de conflitos como a ocupação sionista, como a guerra interimperialista na Ucrânia, que já passou de dois anos de duração, demonstram que as pretensões “multipolaristas” de liberais e social-democratas são apenas ilusões perante o fortalecimento dos conflitos entre os polos em disputa na cadeia imperialista, particularmente o conflito entre EUA-UE e Rússia-China, que ainda não se desenvolveu para um conflito militar aberto, mas que poderá chegar a isso.

A resposta que tem aparecido nos povos do mundo todo é de variadas expressões de revolta e rebelião popular contra essas medidas, como pôde se comprovar na adesão massiva de jovens às manifestações em solidariedade à Palestina no mundo todo. No entanto, essas formas de resistência ainda não atingiram um patamar revolucionário em nenhum país.

É sobre esse ponto que devemos pensar nossa atuação como Juventudes Comunistas. No Brasil, nossa organização, a União da Juventude Comunista, foi obrigada a seguir um novo rumo quando o CC do PCB, partido ao qual éramos vinculados, decidiu que cindiria o Partido para tomar um rumo oportunista em matéria internacional e nacional. Assim, como já comunicamos à maior parte das organizações aqui presentes, nos vinculamos ao recém-organizado Partido Comunista Brasileiro Revolucionário, mantendo os acúmulos de quase duas décadas de reconstrução da UJC.

Assim como no Brasil, sabemos que divergências semelhantes tomam lugar no mundo todo. As causas objetivas para isso são as contradições do próprio capitalismo, e nós comunistas devemos ser firmes ideológica, estratégica e organizativamente. Não entendemos que é positivo, por si só, o processo pelo qual passamos, mas ele permitiu reerguer a UJC e não deixar que o movimento comunista de juventude tivesse um fim trágico no Brasil. Nosso recado aqui é claro: a juventude trabalhadora e estudantil em todo o mundo terá tanto mais sucesso nas lutas contra a burguesia e o Estado capitalista, quanto mais forte for sua expressão de vanguarda, sua juventude comunista e seu partido comunista.

Isso não pode significar qualquer autoproclamação. Ao contrário, só será conquistado pelas Juventudes Comunistas se soubermos nos manter firmes no rumo estratégico da Revolução Socialista, sem abrir espaço para teorias de “revoluções por etapas” nem de “unidade com a burguesia liberal contra o fascismo”; firmes em nossa teoria revolucionária, reafirmando o marxismo-leninismo contra as variantes oportunistas e esquerdistas que surgem pela influência da burguesia e da pequena-burguesia no movimento dos trabalhadores; e firmes em nossa organização, reforçando a visão de Lênin sobre o centralismo democrático e o partido revolucionário. No Brasil, temos nos esforçado por reorganizar nossos trabalhos e orgulhosamente podemos informar que acaba de ser lançado, neste mês, a primeira edição do jornal O Futuro, órgão central do PCBR, instrumento de agitação e propaganda e organizador coletivo da UJC e de seu Partido.

Por fim, reforçamos o motivo de nossa vinda a esse festival e a esse seminário: compreendemos que é preciso um esforço ativo das Juventudes Comunistas no mundo todo para desenvolverem entre si novas formas de diálogo, debate e articulação prática no trabalho revolucionário. Infelizmente, os instrumentos que temos hoje são poucos e têm se mostrado incapazes de apresentar uma alternativa revolucionária para os jovens e a classe trabalhadora e buscar soluções para isso é nossa tarefa. E essa tarefa apenas as Juventudes Comunistas podem cumprir.

Viva o 50º Festival KNE-Odigitis!

Vivam as Juventudes Comunistas!

Viva o Marxismo-Leninismo!

PRESENTATION OF THE COMMUNIST YOUTH UNION (BRAZIL) TO THE INTERNATIONAL SEMINAR “COMMUNIST YOUTH AT THE FOREFRONT OF THE STRUGGLE AGAINST IMPERIALIST WAR AND THE ATTACKS OF CAPITAL AGAINST THE PEOPLE”

Comrades,

First and foremost, we extend our gratitude to the KNE for inviting us to this international seminar as part of the 50th KNE-Odigitis Festival. Seminars like this, organized within the framework of the festival, serve not only as an opportunity to present the analysis, strategy, and tactics of each communist youth organization but also contribute significantly to the advancement of proletarian internationalism, which involves a common revolutionary strategy for communists around the world. We also wish to acknowledge and thank all the organizations present today for bringing their perspectives and analyses to this festival.

We are living through a dire period for the international working class, particularly for the youth. The global crisis of capitalist-imperialism, which began in 2008, has not ended, and the bourgeoisie is trying to recover its profit rates worldwide through increased exploitation of labor. As a result, the impact on the working youth’s conditions is even more brutal: it is the youth who hold the most precarious jobs, with lower wages and worse working conditions. In Brazil, these attacks take the form of a new fiscal austerity package, ‘Novo Teto de Gastos’ (New Spending Cap), implemented by the Lula government and the Brazilian bourgeoisie as a way to further strangle the State revenue and force the privatization of public services, especially health and education.

But the international bourgeoisie does not only threaten the working class in this way: it is also through disputes between the poles of the imperialist chain, in their attempts to partition territories from which they want to extract energy resources and surplus value. This is the case with the Zionist occupation of the State of Israel, which for almost a year has been deepening its “final solution” and attempting to carry out the complete genocide of the Palestinian people. The intensification of conflicts like the Zionist occupation, and the inter-imperialist war in Ukraine, which has now lasted for over two years, demonstrates that the “multipolarist” pretensions of liberals and social democrats are mere illusions in the face of the escalating conflicts between the competing poles in the imperialist chain, particularly the conflict between the US-EU and Russia-China, which has not yet developed into an open military conflict but could reach that point.

The response we have seen from peoples worldwide comes in various forms of revolt and popular rebellion against these measures, as evidenced by the massive participation of young people in pro-Palestinian demonstrations globally. However, these forms of resistance have not yet reached a revolutionary stage in any country.

It is on this point that we must reflect on our role as Communist Youth. In Brazil, our organization, the Union of Communist Youth, was forced to take a new direction when the Central Committee of the PCB, the party to which we were linked, decided to split the Party to pursue an opportunist path in both international and national matters. Thus, as we have already communicated to most of the organizations present here, we have joined the newly organized Revolutionary Communist Party of Brazil, maintaining the accumulations of nearly two decades of UJC reconstruction.

As in Brazil, we know that similar divergences are taking place worldwide. The objective causes for this are the contradictions of capitalism itself, and we communists must be ideologically, strategically, and organizationally firm. We do not view the process we went through as inherently positive, but it allowed us to rebuild the UJC and prevent the communist youth movement from meeting a tragic end in Brazil. Our message here is clear: the working and student youth around the world will have greater success in the struggles against the bourgeoisie and the capitalist State as their vanguard grows stronger – their communist youth and their communist party.

This cannot mean any form of self-proclamation. On the contrary, it will only be achieved by Communist Youth if we remain firm on the strategic path of Socialist Revolution, without giving way to theories of “staged revolutions” or “unity with the liberal bourgeoisie against fascism”; firm in our revolutionary theory, reaffirming Marxism-Leninism against opportunist and leftist variants that arise under the influence of the bourgeoisie and petty bourgeoisie within the workers' movement; and firm in our organization, reinforcing Lenin's vision of democratic centralism and the revolutionary party. In Brazil, we have been striving to reorganize our work, and we are proud to announce the launch of the first edition of the newspaper O Futuro [‘The Future’], the Central Organ of the PCBR, a tool for agitation, propaganda, and collective organization of the UJC and the Party.

Finally, we reiterate the purpose of our participation in this festival and seminar: we understand that the Communist Youth worldwide must actively work to develop new forms of dialogue, debate, and practical articulation in revolutionary work. Unfortunately, the tools we have today are few and have proven incapable of presenting a revolutionary alternative to young people and the working class. Finding solutions to this is our task. And this task can only be fulfilled by Communist Youth.

Long live the 50th KNE-Odigitis Festival!

Long live Communist Youth!

Long live Marxism-Leninism!

PRESENTACIÓN DE LA UNIÓN DE LA JUVENTUD COMUNISTA (BRASIL) AL SEMINARIO INTERNACIONAL “LAS JUVENTUDES COMUNISTAS EN LA VANGUARDIA DE LA LUCHA CONTRA LA GUERRA IMPERIALISTA Y EL ATAQUE ANTI-POBLO DEL CAPITAL”

Camaradas,

En primer lugar, queremos agradecer la invitación realizada por la KNE para este seminario internacional en el marco del 50º Festival KNE-Odigitis. Seminarios como este, realizados en el marco del Festival, no son solo un momento para la presentación del análisis, la estrategia y las tácticas de cada Organización Comunista de Juventud, sino que avanzan en la dirección de la construcción efectiva del internacionalismo proletario, que implica una estrategia revolucionaria común para los comunistas de todo el mundo. También queremos saludar y agradecer a la presencia de cada organización que ha estado dispuesta a aportar sus posiciones y análisis a este espacio hoy.

Estamos viviendo un momento terrible para la clase trabajadora internacional y, en particular, para la juventud. La crisis internacional del capitalismo-imperialismo, que comenzó en 2008, no ha terminado, y la burguesía intenta recuperar sus tasas de ganancia en todo el mundo a través del aumento de la explotación laboral. Por ello, el impacto sobre las condiciones de la juventud trabajadora es aún más brutal: es la juventud la que tiene los empleos más precarios, con salarios más bajos y peores condiciones de trabajo. En Brasil, estos ataques toman la forma de un nuevo paquete de austeridad fiscal, el Nuevo Techo de Gastos, implementado por el gobierno de Lula y la burguesía brasileña como una forma de estrangular aún más el presupuesto del Estado y forzar la privatización de los servicios públicos, especialmente salud y educación.

Pero no es solo de esta manera que la burguesía internacional amenaza a la clase trabajadora: también lo hace a través de la disputa entre los polos de la cadena imperialista, su intento de reparto de territorios de los cuales desean extraer recursos energéticos y plusvalor. Este es el caso de la ocupación sionista del Estado de Israel, que durante casi un año ha profundizado su “solución final” e intentado llevar a cabo el genocidio completo de la población palestina. La agudización de conflictos como la ocupación sionista, así como la guerra interimperialista en Ucrania, que ya lleva más de dos años, demuestra que las pretensiones “multipolaristas” de liberales y socialdemócratas son solo ilusiones frente al fortalecimiento de los conflictos entre los polos en disputa en la cadena imperialista, particularmente el conflicto entre EE.UU.-UE y Rusia-China, que aún no se ha desarrollado en un conflicto militar abierto, pero que podría llegar a eso.

La respuesta que ha surgido en los pueblos de todo el mundo es una variedad de expresiones de revuelta y rebelión popular contra estas medidas, como se ha demostrado en la masiva adhesión de jóvenes a las manifestaciones en solidaridad con Palestina en todo el mundo. Sin embargo, estas formas de resistencia aún no han alcanzado un nivel revolucionario en ningún país.

Es sobre este punto que debemos pensar nuestra actuación como Juventudes Comunistas. En Brasil, nuestra organización, la União da Juventude Comunista, se vio obligada a seguir un nuevo rumbo cuando el CC del PCB, partido al que estábamos vinculados, decidió dividir el Partido para tomar un rumbo oportunista en cuestiones internacionales y nacionales. Así, como ya hemos comunicado a la mayoría de las organizaciones aquí presentes, nos vinculamos al recién organizado Partido Comunista Brasileño Revolucionario, manteniendo los logros de casi dos décadas de reconstrucción de la UJC.

Así como en Brasil, sabemos que divergencias similares ocurren en todo el mundo. Las causas objetivas para esto son las contradicciones del propio capitalismo, y nosotros, los comunistas, debemos ser firmes ideológica, estratégica y organizativamente. No entendemos que el proceso por el cual pasamos sea positivo por sí mismo, pero ha permitido rehacer la UJC y evitar que el movimiento comunista juvenil tuviera un final trágico en Brasil. Nuestro mensaje aquí es claro: la juventud trabajadora y estudiantil en todo el mundo tendrá tanto más éxito en las luchas contra la burguesía y el Estado capitalista, cuanto más fuerte sea su expresión de vanguardia, su juventud comunista y su partido comunista.

Esto no puede significar ninguna autoproclamación. Al contrario, solo será logrado por las Juventudes Comunistas si sabemos mantenernos firmes en la dirección estratégica de la Revolución Socialista, sin abrir espacio a teorías de “revoluciones por etapas” ni de “unidad con la burguesía liberal contra el fascismo”; firmes en nuestra teoría revolucionaria, reafirmando el marxismo-leninismo contra las variantes oportunistas y izquierdistas que surgen por la influencia de la burguesía y la pequeña burguesía en el movimiento de los trabajadores; y firmes en nuestra organización, reforzando la visión de Lenin sobre el centralismo democrático y el partido revolucionario. En Brasil, nos hemos esforzado por reorganizar nuestro trabajo y con orgullo podemos informar que, en este mes, se ha lanzado la primera edición del periódico O Futuro, órgano central del PCBR, instrumento de agitación y propaganda y organizador colectivo de la UJC y de su Partido.

Finalmente, reforzamos el motivo de nuestra presencia en este festival y en este seminario: entendemos que es necesario un esfuerzo activo de las Juventudes Comunistas en todo el mundo para desarrollar entre ellas nuevas formas de diálogo, debate y articulación práctica en el trabajo revolucionario. Lamentablemente, los instrumentos que tenemos hoy son pocos y han demostrado ser incapaces de presentar una alternativa revolucionaria para los jóvenes y la clase trabajadora, y buscar soluciones para esto es nuestra tarea. Y esta tarea solo las Juventudes Comunistas pueden cumplir.

¡Viva el 50º Festival KNE-Odigitis!

¡Vivan las Juventudes Comunistas!

¡Viva el Marxismo-Leninismo!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ (ΒΡΑΖΙΛΙΑ) ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ»

Σύντροφοι,

Πρώτα και κύρια, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στην ΚΝΕ για την πρόσκληση να συμμετάσχουμε σε αυτό το διεθνές σεμινάριο στο πλαίσιο του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή. Σεμινάρια όπως αυτό, οργανωμένα στο πλαίσιο του φεστιβάλ, δεν προσφέρουν μόνο την ευκαιρία για την παρουσίαση της ανάλυσης, στρατηγικής και τακτικής κάθε κομμουνιστικής νεολαίας, αλλά συνεισφέρουν σημαντικά στην προώθηση του προλεταριακού διεθνισμού, που περιλαμβάνει μια κοινή επαναστατική στρατηγική για τους κομμουνιστές παγκοσμίως. Επίσης, επιθυμούμε να αναγνωρίσουμε και να ευχαριστήσουμε όλες τις οργανώσεις που είναι παρούσες σήμερα για τη συνεισφορά των απόψεων και αναλύσεών τους σε αυτό το φεστιβάλ.

Ζούμε μια δύσκολη περίοδο για την διεθνή εργατική τάξη, ιδιαίτερα για τη νεολαία. Η παγκόσμια κρίση του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού, που ξεκίνησε το 2008, δεν έχει τελειώσει, και η αστική τάξη προσπαθεί να ανακτήσει τα ποσοστά κέρδους της παγκοσμίως μέσω αυξημένης εκμετάλλευσης της εργασίας. Ως αποτέλεσμα, η επίδραση στις συνθήκες της εργατικής νεολαίας είναι ακόμη πιο σφοδρή: είναι η νεολαία που κατέχει τις πιο επισφαλείς θέσεις εργασίας, με χαμηλότερους μισθούς και χειρότερες συνθήκες εργασίας. Στη Βραζιλία, αυτές οι επιθέσεις παίρνουν τη μορφή ενός νέου πακέτου δημοσιονομικής λιτότητας, του ‘Novo Teto de Gastos’ (Νέο Όριο Δαπανών), που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση Λούλα και την βραζιλιάνικη αστική τάξη ως τρόπος να πνίξουν τα έσοδα του κράτους και να αναγκάσουν την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, ιδιαίτερα της υγείας και της εκπαίδευσης.

Όμως, η διεθνής αστική τάξη δεν απειλεί μόνο την εργατική τάξη με αυτόν τον τρόπο: το κάνει επίσης μέσω των αντιπαραθέσεων μεταξύ των πόλων της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, στις προσπάθειές τους να διαιρέσουν εδάφη από τα οποία θέλουν να εξάγουν ενεργειακούς πόρους και υπεραξία. Αυτό συμβαίνει με την σιωνιστική κατοχή του Κράτους του Ισραήλ, η οποία για σχεδόν ένα χρόνο έχει εμβαθύνει τη «τελική λύση» της και προσπαθεί να πραγματοποιήσει την πλήρη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Η ενίσχυση των συγκρούσεων, όπως η σιωνιστική κατοχή και ο ενδο-ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, που διαρκεί πλέον πάνω από δύο χρόνια, αποδεικνύει ότι οι «πολυπολικές» προσδοκίες των φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών είναι απλώς αυταπάτες μπροστά στις κλιμακούμενες συγκρούσεις μεταξύ των ανταγωνιζόμενων πόλων της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, ιδιαίτερα της σύγκρουσης μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσίας-Κίνας, η οποία δεν έχει εξελιχθεί ακόμα σε ανοιχτό στρατιωτικό συγκρούσιμο αλλά θα μπορούσε να φτάσει σε αυτό το σημείο.

Η απάντηση που έχουμε δει από τους λαούς παγκοσμίως έρχεται με διάφορες μορφές επανάστασης και λαϊκής εξέγερσης ενάντια σε αυτά τα μέτρα, όπως αποδεικνύεται από τη μαζική συμμετοχή των νέων σε παγκόσμιες διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων. Ωστόσο, αυτές οι μορφές αντίστασης δεν έχουν φτάσει ακόμα σε επαναστατικό στάδιο σε καμία χώρα.

Είναι σε αυτό το σημείο που πρέπει να σκεφτούμε τον ρόλο μας ως Κομμουνιστική Νεολαία. Στη Βραζιλία, η οργάνωσή μας, η Ένωση Κομμουνιστικής Νεολαίας, αναγκάστηκε να πάρει μια νέα κατεύθυνση όταν η Κεντρική Επιτροπή του PCB, του κόμματος στο οποίο ήμασταν συνδεδεμένοι, αποφάσισε να χωρίσει το Κόμμα για να ακολουθήσει έναν ευκαιριακό δρόμο τόσο σε διεθνή όσο και σε εθνικά θέματα. Έτσι, όπως έχουμε ήδη επικοινωνήσει με τις περισσότερες από τις οργανώσεις που είναι παρούσες εδώ, έχουμε ενταχθεί στο νεοσύστατο Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας, διατηρώντας τις συσσωρεύσεις σχεδόν δύο δεκαετιών αναδόμησης της UJC.

Όπως στη Βραζιλία, ξέρουμε ότι παρόμοιες αποκλίσεις συμβαίνουν παγκοσμίως. Οι αντικειμενικές αιτίες γι’ αυτό είναι οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, και εμείς οι κομμουνιστές πρέπει να είμαστε ιδεολογικά, στρατηγικά και οργανωτικά στέρεοι. Δεν βλέπουμε τη διαδικασία που περάσαμε ως εγγενώς θετική, αλλά μας επέτρεψε να ξαναχτίσουμε την UJC και να εμποδίσουμε το κομμουνιστικό κίνημα νεολαίας να καταλήξει σε μια τραγική κατάληξη στη Βραζιλία. Το μήνυμά μας εδώ είναι σαφές: η εργατική και φοιτητική νεολαία σε όλο τον κόσμο θα έχει μεγαλύτερη επιτυχία στους αγώνες ενάντια στην αστική τάξη και το καπιταλιστικό κράτος καθώς η πρωτοπορία τους ενισχύεται – η κομμουνιστική τους νεολαία και το κομμουνιστικό τους κόμμα.

Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει καμία μορφή αυτοπροκήρυξης. Αντιθέτως, θα επιτευχθεί μόνο από την Κομμουνιστική Νεολαία εάν παραμείνουμε σταθεροί στο στρατηγικό μονοπάτι της Σοσιαλιστικής Επανάστασης, χωρίς να υποχωρήσουμε σε θεωρίες «σκηνικών επαναστάσεων» ή «ενότητας με την φιλελεύθερη αστική τάξη ενάντια στον φασισμό»· σταθεροί στη επαναστατική μας θεωρία, επιβεβαιώνοντας το Μαρξισμό-Λενινισμό ενάντια σε ευκαιριακές και αριστερές παραλλαγές που προκύπτουν υπό την επιρροή της αστικής και μικροαστικής τάξης στο εργατικό κίνημα· και σταθεροί στην οργάνωσή μας, ενισχύοντας την οπτική του Λένιν για τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και το επαναστατικό κόμμα. Στη Βραζιλία, έχουμε καταβάλει προσπάθειες για να αναδιοργανώσουμε τη δουλειά μας, και είμαστε περήφανοι να ανακοινώσουμε την κυκλοφορία της πρώτης έκδοσης της εφημερίδας O Futuro (Το Μέλλον), του Κεντρικού Οργάνου του PCBR, ένα εργαλείο για την προπαγάνδα, την προπαγάνδα και τη συλλογική οργάνωση της UJC και του Κόμματος.

Τέλος, επαναλαμβάνουμε τον σκοπό της συμμετοχής μας σε αυτό το φεστιβάλ και σεμινάριο: κατανοούμε ότι η Κομμουνιστική Νεολαία παγκοσμίως πρέπει να εργάζεται ενεργά για την ανάπτυξη νέων μορφών διαλόγου, συζήτησης και πρακτικής διατύπωσης στην επαναστατική δουλειά. Δυστυχώς, τα εργαλεία που έχουμε σήμερα είναι λίγα και έχουν αποδειχθεί ανίκανα να παρουσιάσουν μια επαναστατική εναλλακτική λύση για τους νέους και την εργατική τάξη. Η εύρεση λύσεων σε αυτό είναι το καθήκον μας. Και αυτό το καθήκον μπορεί να εκπληρωθεί μόνο από την Κομμουνιστική Νεολαία.

Ζήτω το 50ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητής!

Ζήτω η Κομμουνιστική Νεολαία!

Ζήτω ο Μαρξισμός-Λενινισμός!